"بهار و ادب فارسی" نوشته ی "محمدتقی بهار"، "مجموعه یکصد مقاله از ملک الشعرای بهار" است که در دو جلد به همت "محمد گلبن" و با مقدمه ی "غلامحسین یوسفی" به انتشار رسیده است. یکی از پربارترین قلم ها در میان اهالی ادب به "ملک الشعرای بهار" اختصاص دارد؛ وی که آثار متعددی در زمینه ی شاعری، روزنامه نگاری، نویسندگی و پژوهش ادبی از خود برجای نهاده، سهم به سزایی در پیشرفت ادبیات و شعر کشور داشته است. "بهار و ادب فارسی" دربردارنده ی "مجموعه یکصد مقاله از ملک الشعرای بهار" است که "محمد گلبن" با کاوش و جست و جو در میان انبوهی از نشریات، مجله ها و روزنامه ها که در چند دهه ی اخیر منتشر شده اند، آن را به چاپ رسانده است.

در بخش نخست این اثر، چند مقاله از "ملک الشعرای بهار" در باب شعرشناسی آورده شده و بخش دوم مقاله های وی را پیرامون شاعرانی همچون سعدی، خاقانی، پروین اعتصامی و چندین شاعر دیگر در بردارد. بخش سوم پژوهش های ادبی "ملک الشعرای بهار" را شامل شده و بخش پنجم به مقاله های وی درباره ی چند کتاب از جمله، ترجمه ی تاریخ طبری، رساله ی حدایق الحقائق، تاریخ سیستان و... اختصاص دارد.

بخش پنجم کتاب "بهار و ادب فارسی" پیرامون مقاله های پژوهشی درباره ی مانی، نقاشی در ایران و روابط فرهنگی میان هند و ایران بوده و بخش ششم به مباحث دستوری و لغوی می پردازد. بخش هفت شامل قطعات ادبی و نمایش نامه بوده و بخش هشت، سه تن از اهالی برجسته ی سیاست و ادب به نام های اقبال لاهوری، سیدجمال الدین اسد آبادی و امیل زولا را مورد بررسی قرار می دهد. بخش نهم از مباحث ادبی گوناگونی تشکیل شده و بخش دهم به ادبیات معاصر اختصاص دارد.