کتاب توفان حاوی نمایشنامه‌ای است که بخشی از زندگانی یک دوک میلانی و دختر نوجوانش را که در یک جزیرهٔ دورافتاده زندگی می‌کنند، روایت می‌کند. ویلیام شکسپیر در این نمایشنامهٔ پنج‌پرده‌ای الگوهای پدرسالارانهٔ زمانهٔ خود را نمایان می‌سازد. این نمایشنامه دارای ۱۶ شخصیت و تعدادی سیاهی‌لشکر است. شخصیت‌های اصلی نمایشنامه عبارت‌اند از «پروسپرو: دوک میلان»، «میراندا: دختر دوک»، «فردیناند: پسر پادشاه ناپل»، «آریل: روحی در فرمان پروسپه رو»، «کالیبان: برده و آلت دست پروسپرو»، «آلونسو: پادشاه ناپل»، «سباستین: برادر خائن پادشاه ناپل»، «آنتونیو»، «گونزالو»، «ترینکولا»، «ستفانو»، «آدریان»، «فرانسیسکو»، «آیرس»، «سیریس»، «ژونو»، ناخدای کشتی، حوریان، پاروزنان و ملوانان.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.