مجموعه گنجينه‌ فرهنگ مردم شامل 5 مجلد است كه جلد 1 تا 4 آن مشتمل بر قصه‌هاي ايراني است. قصه‌هاي اين مجموعه از ناب‌ترين قصه‌هاي عاميانه ی ايراني است. قصه هاي اين مجلد(جلداول) از بهترین قصه‌هاي عاميانه ی ايراني است كه در دهه‌هاي چهل و پنجاه توسط زنده‌ياد سيدابوالقاسم انجوي شيرازي گردآوري شده و ایشان قصه ها را با معنی لغات دشوار، معانی لغات محلی، حواشی و توضیحات همراه نموده اند. انجوی شیرازی همچنین مقدمه ای گویا و روان نیز بر کتاب نگاشته است. کتاب حاضر مجلد نخست این مجموعه است. این کتاب در سال 1352 توسط موسسه انتشارات امیر کبیر در تهران منتشر شده است.

گزیده ای از کتاب قصه های ایرانی:

آدمی قصه را دوست دارد. با قمه زیسته و میزید و خواهد زیست. قصه مانند خواب دیدن است، با زندگی پیوستگی و شباهت دارد اما خود زندگی نیست، تلخیها و ناملایمات آنرا هم ندارد. قصه را جاذبه ایست که در همه دوره های عمر، از کودکی تا پیری آدمی را به سوی خود میکشد. چه هنگامی که کودک از مادر خود قصه میشنود و به جهان رؤیاها میرود چه زمانی که شهرزاد شیرین سخن لب به داستان می گشاید و ستمگری مصمم به آزار رام و منصرف میشود، عامل اصلی و مؤثر؛ جاذبه جادوئی قصه است.”

بشر پیوسته با قصه سر و کار دارد و آنرا کلید گنجینه رازها و رمز های کهن میداند. آدمیزاد همانطور که نمی تواند از سایه خود جدا شود از شنیدن تمه هم نمی تواند چشم بپوشد. میخواهد از سر گذشت تلخ و شیرین نیاکان و همنوعان خویش باخبر شود.

صداقت قصه و گویا بودن آن

قصه را سندی معتبر نمی شناسند و افسانه اش میخوانند اما همین افسانه به مراتب، از تاریخ گویاتر و صادقتر است. گویاتر است زیرا لبریز از تخیلات و اوهام و سرشار از باورهای قومی و دینی جوامع….