از میان شاعران بزرگ جهان، دانته آلیگیری (Dante Alighieri) از متفاوت‌ترین‌هاست و اشعارش نیز به پیچیدگی و زیبایی بی‌بدیل شهرت دارند. او بی‌شک یک نابغه‌ی ادبی بود چراکه بسیاری از شاعران بزرگ، از او به‌عنوان الگوی اصلی همه‌ی شاعران یاد می‌کنند. پرطرفدارترین اثر دانته مجموعه‌ی کمدی الهی (The Divine Comedy) است که در سه قسمت سروده شده؛ دوزخ (Inferno)، برزخ (Purgatorio) و بهشت (Paradise). روایت این شاهکار ادبی از یک روز جمعه در سال 1300 آغاز می‌شود و شاعر شما را در سفری از بازآفرینی دقیق فراز و فرود تجربه‌های بشری با خود همراه می‌کند. این بازآفرینی هنرمندانه و فلسفی به کلیدی تبدیل شده که تمدن غرب مدت‌ها به‌دنبالش بوده تا قفل رمز و راز هویت خویش را با آن بگشاید.

قهرمان داستان، خود را در جنگلی تاریک می‌یابد که نماد زندگی گناه‌آلود اوست. او در ابتدا تلاش می‌کند از کوهی بالا برود اما توسط حیوانات وحشی مورد حمله قرار می‌گیرد. در اینجا ویرژیل، شاعری دیگر، به کمک او می‌آید و راوی را متقاعد می‌کند که او را در سفری به دوزخ و فراتر از آن همراهی کند تا نجات پیدا کنند. جهنمی که دانته خلق کرده، نُه سطح دارد که شاید نماد نُه گناه باشد. دانته در کتاب کمدی الهی: دوزخ به توصیف مراتب نزول خود در جهنم به همراه ویرژیل می‌پردازد. او در این مجلد از مجموعه‌ی اشعار، دنیای زیرین بی‌رحمانه‌ای را هنرمندانه به تصویر می‌کشد، دنیایی که در آن چهره‌های ناامید به دلیل ارتکاب یک یا چند گناه از گناهان مرگبار (کبیره)، به لعنت ابدی محکوم شده‌اند و هیچ راه نجاتی ندارند. دانته درحالی‌که از دوایر متحدالمرکز شکنجه‌ها رنج می‌برد، با ارواحی محکوم به فنا از جمله آئنیاس بت‌پرست، ادیسه‌ی دروغگو، کلئوپاترا و دشمنان سیاسی خود روبه‌رو می‌شود که به خاطر فریبکاری محکوم شده‌اند. شاعر به رهبری این شیاطین ناامید، در نهایت همراه با ویرژیل به پست‌ترین مراتب دوزخ سفر می‌کند.

دانته در کتاب کمدی الهی: دوزخ پس از به تصویر کشیدن شخصیت‌های زیاد و توصیفاتی از خصایل آن‌ها، به تصویری وحشتناک از شیطان می‌رسد. او با سرودن اولین مجلد از مجموعه‌ی اشعار رستاخیزمحورِ خود، زمینه‌ی جدیدی را در قدرت زبان و داستان‌سرایی ایجاد کرد و تأثیر خاصی بر نویسندگان مدرنیست و جانشینان آن‌ها در سراسر جهان گذاشت. دانته را اغلب «شاعر الهیات» می‌نامند. بااین‌حال، الهیات و شعر در خط سیر کتاب دوزخ او با یکدیگر در تضاد هستند. اگر دوزخ را یک اثر الهیاتی بدانیم، با جلو رفتن وقایع داستان، کمتر برای شخصیت‌های خلق‌شده توسط دانته دلسوزی خواهیم کرد، چراکه باعث نزول او در جهنم شده‌اند، همان‌جایی که با گناهکاران بیشتری نیز ملاقات می‌کند. اما چنانچه این اثر را یک تراژدی شاعرانه در نظر بگیریم، حس دل‌رحمی در ما بیدار خواهد شد. اما به‌راستی زمانی‌که صحبت از دوزخ به میان می‌آید، کدام جنبه‌ی شخصیتی دانته غالب است؟ این سؤالی‌ست که قرن‌ها در مباحث ادبی و فلسفی مطرح بوده و همچنان از موضوعات بحث‌برانگیز است. تصاویر موجود در کتاب کمدی الهی: دوزخ، آثاری از گوستاو دوره هستند که در نوع خود شاهکار محسوب می‌شوند. این نقاشی‌های کلاسیک، در توصیف هرچه بهتر فضاهایی که شاعر خلق کرده به مخاطب کمک می‌کنند و زیبایی هنری اشعار را دوچندان کرده‌اند.

کتاب کمدی الهی: دوزخ شامل سی‌وچهار سرود است که در پایان هرکدام، بخشی نیز به پی‌نوشت اشعار اختصاص دارد و توضیحات دقیقی از اسامی و اتفاقات خاص موجود در روایات را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. انتشارات سپاس کتاب کمدی الهی: دوزخ را با ترجمه‌ی عالیِ کاوه میرعباسی منتشر کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.