در اطراف موضوع خلیج فارس و به خلیج فارس و جزایر آن تا بحال رسالات و وكتب بسیاری اوشته شده که غالب آنها متعلق به نویسندگان و مورخین خارجی است. این تألیفات نیز بیشتر بزبانهای دیگر ترجمه شده و از جمله بفارسی نیز در آمده است.

جای تعجب نیست که چرا مورخین خارجی مخصوص روی این قسمت از خاك ایران بیشتر توجه داشته و زحمت مطالعه و تحقیق در کلیه موارد و حتی در جزئیات این دریا و جزایر بنا در آن را بخود هموار داشته اند. اهمیت اقتصادی و جغرافیائی خلیج فارس و بویژه اهمیت استراتژیکی آن طوری است که از دیر زمان نظر دولتهای سودجو و کشورهای استعماری را مخود جلب کرده است و همین موضوع سبب شد که از سده ی شازدهم رسماً نفوذ بیگانگان و اقوام اروپایی در خلیج فارس باز شود.

اولین دسته آنان از کشورهای اروپائی پر تعالی ها بودند که کم کم هلندیها، انگلیسیها : فرانسویها ، آلمانها نیز دخالتهایی کردند تا آن که بعضی دور در سایه سیاست خاصی و یکمان و پشتیبانی نیروی دریایی خود گوی سبقت را از دیگران بوده و حداکثر استفاده نمودند و بعدها بر ایهای مختلف نفرت خودرا در خلیج فارس پایدار کردند. از آن میان بسیاری جزائر از ملک طلق ایران با وجود چندین من اسناد و مدار درنده و بیش از ۱۵۰۰ مدان اما بعد و تاریخ مالکیت سرنوشت دیگری پیدا کردند که بررسی و موشکافی در جزئیات و اصولا ذکر وقایع تاریخی آن از وظیفه و کار ما در اینجا بدور است.

اشاره شد که در سده های اخیر با آغاز نمود بیگانگان بدریای جنوب در مورد خلیج فارس كتب و اليفات بسیاری نوشته شده است که مهمترین آنها آثاری است از «آلبوکرک پرتغالی». لورين الكهارت انگلیسی «سرآرنولد ویلن انگلیسی، سرجان ملکم انگلیسی و بسیاری دیگر از مورخین و اویسندگان خارجی . مسلم است که هیچیت از محققین فوق رغبت و علاقه ای باصل منافع ایرانیان نداشته و میتوان باور کرد که مقاید و نظرات آنها در مسائلی که مورد بحث قراب داده اند سالم بوده باشد؛ زیرا هدف و امید آنان از تحمل آن همه رنج و زحمت و در باپیمایی در خلیج فارس و تردد در جزایر و بنادر گرم و سوزان آن چیزی جز سود جولی و استعمار طلبی بوده است.

ولی متأسفانه همانطور که بیشتر وقایع دوره هخامنشی و دورههای قبل از آن بكمك آثار و روایات مورخینی نظیر «هردون» و «استرابون» پایه گذاری و تدوین شده اند همینطور دانشمندان و محققین عصر ما نیز برای تدوین تاریخی از اوضاع و وقایع خلیج فارس همواره بر آثر و نوشنده ی مورخین اروپائی و غرب تکیه کرده و الهام گرفته اند. بنابر این آثار قلمه نظر و عقیده ی بیگانگان پروشنی در آثار تحقیقی دانشمندان و محققین میهن ما منعکس است و البته جز این هم نمیتوان انتظار داشت.

زیرا بقول معروف تاریخ را که نمیشود آفرید، ولی میتوان تحقیق بیشتر کرد و بخصوص برای تدوین تاریخ دریایی کشوری مثل ایران که همبستگی و دخالت مستقیم با اهمیت جغرافیائی و تاریخ وقایع خلیج فارس دارد ضرورت کامل تشکیل و همکاری میشت های محققین و تاریخ شناسان دارد و بدون شاهد این کار از عهده یک یا دو نفر بیرون است.

زیرا برای بررسی و کشف اوضاع نیروی دریانی ایران در اغلب دورانهای تاریخی سرفنظر از استفاده از آثار مورخین و نویسندگان و کتیبه ها و بایگانی ها بایستی بروابط آن دوره ایران و چین (چین و ایران) و یا ایران و هند (مندو ایران) و یا ایران و عرب عرب و ایران) و یا ایران و مصر (مصر و ایران) ایران و عثمانی (عثمانی و ایران ایران یونان ایران و ایران) مراجعه کرد