مرد زیادی اثری کوتاه از ایوان تورگنیف یکی از بزرگان ادبیات روس است. تورگنیف اولین کسی بود که اصطلاح نهیلیسم (پوچ گرایی) را به کار برد و شخصیت اصلی بیشتر داستان هایش، انسان هایی رویگردان از جامعه و دیگران هستند که در آرامشی نومیدانه فرو رفته اند. انسان هایی که در شرایط نابسامان اقتصادی بیکار و ناامید روزگار می گذرانند.

داستان این اثر در مورد انسانی معمولی و رو به مرگ است که خود را لکه ننگی در جهان و بی اهمیت ترین موجود دنیا می پندارد. طوری که به این باور رسیده است که مرگش از افتادن برگی از درخت هم کم اهمیت تر است. تنها ماجرای جالب زندگی نکبت بار و معمولیش عشقیست که فرجامی هم نداشته است. عشقی که به دلیل خودخواهی، حماقت و بی صبری خودش از کف رفته است.

تورگنیف در این داستان، با سبک منحصربه فردش، بالا و پایین های عشق یک جوان بیکاره را به تصویر می کشد و با زبانی شیوا، مشکلات این جوان را با خانواده ی معشوقه اش، رقیب نجیب زاده اش و به طور کلی با زندگی که هیچ تعلق خاطری به آن ندارد و خود را فردی اضافی در آن می پندارد، بیان می کند. او که خود خیری از دنیا ندیده است، در خلال داستان، با اعمال و رفتارش تمامی شخصیت های داستان را هم به بدبختی می کشاند.